նկարազարդումը՝ Վահե Ներսեսյան
Նկարազարդումներ / Illustrations
ԼԻԱՆԱՅԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
նկարազարդումը՝ Վահե Ներսեսյան
Պատմություններ
«Ես չէի կարող ապրել՝ իմանալով, ինչեր է նա արել երեխաների հետ». Նանա Մանուչարյան՝ խարանից մինչև թրծված ամրություն / ԴԱՓՆԵ
«Այն պահին, երբ բացահայտեցի ճշմարտությունը, ուղղակի չէի ուզում ապրել: Մտածում էի՝ ավելի լավ էր ոչինչ չիմանայի»,- ասում է Նանա Մանուչարյանը, ով 21 տարեկանում բացահայտեց ամուսնու և իր կյանքի մասին սարսափելի իրականությունը. ինքն ապրում էր մանկապիղծի հետ:
«Ձեզնից բացի, ոչ մեկը ձեր կյանքը փոխել չի կարող». Ալինա Վարդանյանը՝ ստրկությունից ազատություն / ԴԱՓՆԵ
Ալինան չի ափսոսում անցած 12 տարվա համար, քանի որ այդ ամուսնությունն իրեն պարգևել է երկու հրաշալի աղջիկ։ Փոխարենն ափսոսում է ուշացած պայքարի ու կորցրած ինքնավստահության համար:
«Դո՛ւ ես անցնելու այդ ամենի միջով, ոչ մեկը չի կարող քո փոխարեն որոշումներ կայացնել». Անի Հայկունին՝ վերածնվածը / ԴԱՓՆԵ
«Քաղցկեղից հետո ես կարծես վերածնված լինեմ, ստեղծվել է մի Անի, որը հիմա շատ ավելի լավ գիտի թե՛ իր ճանապարհը, թե՛ իր նպատակը, թե՛ իր առաքելությունը, և ավելի լավ գիտի գնահատել իր էներգիան, ուժն ու կարողությունները»,- ասում է Անի Հայկունին ու ժպտում:
«Կյանքը քո ձեռքերում է, դու կարող ես փոխել այն, անհնարին ոչինչ չկա՝ ես փոխել եմ իմ կյանքը». Լենա Հարությունյանը ՝ հուսահատությունից մինչև հույս տվող / ԴԱՓՆԵ
«Տղաս մեկուկես տարեկան էր, երբ առաջին անգամ բախվեցի իրականությանը: Պարզվեց՝ աուտիզմ ունի: Ինձ շատ մեծ փորձություն էր սպասում կյանքում: Հիասթափվեցի աշխարհից, կյանքից, բարեկամներից, ընկերներից, սեփական մորից ու հորից, անգամ ինքս ինձնից»,- պատմում է Լենա Հարությունյանը, և աչքերն արցունքով են լցվում:
ԱՆՆԱՅԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
նկարազարդումը՝ Վահե Ներսեսյան
ԼԻԱՆԱՅԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
նկարազարդումը՝ Վահե Ներսեսյան
«Չեմ սիրում, երբ ինձ ընկալում են որպես զոհ, ես դժվար ճանապարհ եմ անցել, բայց ես հաղթած կին եմ». Հասմիկ Խաչատրյանը՝ բռնությունից ազատ բիզնես լեդի / ԴԱՓՆԵ
Ազատությունն աշխարհի ամենաթանկ ձեռքբերումն է Հասմիկ Խաչատրյանի համար, որը 9 տարի շարունակ ապրել է ընտանեկան բռնության, ծեծի և խոշտանգման պայմաններում: Հինգ տարի առաջ, երբ իր
«Կարևորը զոհի կերպարի մեջ չմտնել ու ապրել, քանի դեռ ողջ ես». Վարդինե Գրիգորյան / ԴԱՓՆԵ
Մոր կորստից հետո 10 տարեկան Վարդինեն ստիպված էր ամեն օր միայնակ պայքարել իր իրավունքների համար և հասարակությանն ապացուցել, որ ապրելու իրավունք ունի՝ բոլորին հավասար: Տասնամյակների հեռվից նա հաղթողի հոգեբանությամբ է նայում իր մանկությանն ու անկեղծանում, որ հասել է բարձունքների, որոնց մասին փոքրիկ Վարդինեն չէր էլ կարող երազել:
Ֆոտոշարք
