Հասարակությունը չի ներում նրանց, ովքեր ուզում են օգնել մարդկանց։ Հասարակությունը չի ուզում, որ դու մարդուն օգնես, որովհետև այդ նույն հասարակության կառուցվածքում, անգամ ամենափոքր մոդելներում՝ միջանձնային, ընտանեկան հարաբերությունների մեջ, մարդիկ պատանդներ են:

Չկա ոչ մի կանոն կամ չափանիշ, որին արժի ենթարկվել, եթե դա քեզ երջանկություն չի պարգևում։ Ինքդ պետք է սահմանես քո բոլոր կանոններն ու արժեքները, որովհետև միակ մարդը, որին դու հաշվետու ես քո արարքների կամ դրանց բացակայության համար, միայն ինքդ ես: